حساسیت ضد میکروبی نوکاردیاهای جدا شدهاز نمونه های بالینی در ایران

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه چند مرکزی، تعیین حساسیت دارویی  ایزوله های مختلف نوکاردیا های جدا شده از نمونه های  بالینی بود.  مواد و روش ها: تعداد یک صد و بیست و هفت بیمار مبتلا به نوکاردیوز از 5 استان کشور وارد این مطالعه شدند. تشخیص مولکولی گونه نوکاردیا با استفاده از تجزیه و تحلیل توالی s rrna 16 انجام شد. تست حساسیت ضد میکروبی بر اساس  توصیه موسسه استاندارد آزمایشگاهی و بالینی انجام شد. یافته ها: 35 ایزوله n. cyriacigeorgica ، 30 ایزوله  n. asteroids ، 26 ایزوله n. farcinica ، 12 ایزوله n. otitidiscaviarum و 10ایزوله  n. abscessus  در این بررسی مورد مطالعه قرار گرفتند. همه باکتری های جداشده حساس به لینوزولید بودند. تمام ایزوله های n. cyriacigeorgica ،n. asteroids ، n. otitidiscaviarum، n. abscessus جدا شده به تری متوپریم سولفامتوکسازول حساس بودند، در حالیکه 8% از ایزوله های n. farcinica جداشده به این دارو مقاوم بودند. همه n. otitidiscaviarum جدا شده به ایمی پنم بسیار مقاوم بودند، اما n. cyriacigeorgica ، n. asteroids ، n. farcinica، n. abscessus تنها در حد متوسط مقاوم بودند. نتیجه گیری: الگوهای حساسیت با متفاوت شدن گونه های نوکاردیا تغییر کردند. مقاومت به تری متوپریم سولفامتوکسازول در ایران پایین بود و نتایج این مطالعه نشان داد که این دارو همچنان می تواند به عنوان داروی  خط اول درمان استفاده شود. لینوزولید نیز به خوبی نوکاردیا را پوشش می دهد و می تواند یک عامل خط دوم باشد.